Doğal yaşamı boyunca kuşakları birbirine bağlayan bir varlık düşünün… Yüzlerce yıl dimdik ayakta kalabilen, gözü hep yüksekte olan varlık: Ağaç!

On binlerce yıl insana yuva olmuş, silah olmuş, yemiş olmuş karnını doyurmuş. Yazgıları bir olmuş, nesiller toprağa karıştıkça ağaçlar toprağa kavuşmuş, biri hep canlıyken diğeri nesillerce ona bakarak ölümsüzlüğü anmış.Ağaç ısıtmış insanın içini. Hem odunuyla, hem baktıkça ona, hayranlık uyandıran yüce varlığıyla. Yemek yediğimiz kaplar, bize aş veren toprağı işleyen sabanlar, ilk taşıtları yürüten tekerlekler, insanı denizler ötesine taşıyan gemiler Ağaç bu dünyada gözümüze gönlümüze dost olmuş, gönülden gelen ezgileri dillendiren aletlere, odun.

Öbür dünyaya uğurlarken bizi, tabut olmuş içi yanarak. Binlerce yıl hiç kopmamış insan ağaçtan, ağaç insandan, Bu sebeplerdendir ki bahçe insan hayatında çok büyük önemi olan bir kültür dür bahçede ne kadar fazla vakit geçirirsek o kadar fazla sağlıklı ve dinç oluruz. Bahçede daha fazla vakit geçirebilmek için gerekli olan şey ise sizin rahatınız ve konforunuzdur. Bunun için size ve özellikle yaşlı insanlara hitap edecek çok konforlu Bahçe sandalyelerimizi sizlere sunduk daha rahat ve daha konforlu bir hayat için doğru yerdesiniz..

Ormanla Ve Bahçeyle İlgili Bir Yazı

Nasıl bilirdiniz ormanı?.. Okuduğunuz bu sayfalarda, buruşturup attığınız kirli mendilde, dün orada oturduğunuz sandalyede mi kaldı sizin ormanınız?.. Ağaçların yeşilinden, kuş seslerinden, kozalaktan-yapraktan ayrı mı kaldınız bir bir? Nasıl hatırlarsınız ormanı?..

Tükenişin ardında kalan gövdelerin taşıdığı yorgun yapraklara en son ne zaman dokundunuz?
Kentlerde etrafımızı saran ve ruhumuzu sıkan binalardan, ağacı göremez olduk. Kestik, ev yaptık. Açtık, tarla oldu. Biçtik, kirli madenlere gebe kaldı toprak.Ruhsuz ve renksiz kentler yarattık, gidenlerin ardından bakakaldık…

Unuttuk… Hayatı boyunca, her ağacın bir tanık olduğunu unuttuk. Ağaca saygının, yaşama saygı olduğunu unuttuk.
Umursamadık… Yarının artık bugün olduğu gerçeğini umursamadık. Yakınımızdaki ağacı, uzaktaki ormanı umursamadık.
Peki neye benzeyeceğiz gelecekte?.. Salıncaklar mı kurmuş olacağız bahçemizdeki meşenin dallarına, yeşil renkli düşler mi kuracağız?.. Baharı kim müjdeleyecek bize ağaçlar olmazsa?.. Yoksa, sadık dost ağaç, yorgun mu düşecek yaşam yolculuğunda…